Əhli-sünnə alimi Əbu Cəfər ət-Təhavi yazır:

كما حدثنا أحمد بن داود بن موسى، حدثنا عبد الرحمن بن صالح الأزدي، حدثنا يونس بن بكير، عن محمد بن إسحاق، وكما حدثنا أحمد بن شعيب، أخبرني محمد بن وهب، حدثنا محمد بن سلمة، ثنا ابن إسحاق، عن يزيد بن محمد بن خثيم، عن محمد بن كعب القرظي، عن محمد بن خثيم، عن عمار بن ياسر قال: كنت أنا وعلي رفيقين في غزوة – ذكرها أحمد بن داود في حديثه ولم يذكرها أحمد بن شعيب – فلما نزلها رسول الله صلى الله عليه وسلم، وأقام بها رأينا ناساً من بني مدلج يعملون في عين لهم أو في نخل، فقال لي علي: يا أبا اليقظان هل لك أن نأتي هؤلاء فننظر كيف يعملون؟ قال: قلت: إن شئت فجئناهم، فنظرنا إلى عملهم ساعة ثم غشينا النوم فانطلقت أنا وعلي حتى اضطجعنا في ظل صور من النخل، وفي دقعاء من التراب فنمنا فوالله ما نبهنا إلا رسول الله صلى الله عليه وسلم يحركنا برجله وقد تتربنا من تلك الدقعاء التي نمنا فيها، فيومئذٍ قال رسول الله صلى الله عليه وسلم لعلي: ما لك يا أبا تراب؟ لما يرى عليه من التراب، ثم قال: ألا أحدثكما بأشقى الناس؟ قلنا: بلى يا رسول الله قال: أحيمر ثمودد الذي عقر الناقة، والذي يضربك يا علي على هذه. ووضع يده على قرنه حتى يبل منها هذه وأخذ بلحيته

Əhməd ibn Davud ibn Musa - Əbdürrəhman ibn Saleh əl-Əzdi - Yunis ibn Bəkir - Muhəmməd ibn İshaq; Əhməd ibn Şueyb - Muhəmməd ibn Vəhəb - Muhəmməd ibn Sələmə - İbn İshaq - Yəzid ibn Muhəmməd ibn Xuseym - Muhəmməd ibn Kəb əl-Qərəzi - Muhəmməd ibn Xuseym sənədləri ilə nəql edilir ki: Əmmar ibn Yasir dedi:

Mən və Əli bir hərbi yürüşdə yoldaş idik. – Əhməd ibn Davud öz hədisində bu yürüşün adını çəksə də, Əhməd ibn Şüeyb çəkmir. – Peyğəmbər də həmin yürüşdə iştirak edirdi. Biz Əli ilə Bəni Müdlicdən olan bir qrup adamın çeşmənin, yaxud xurmalığın ətrafında işlədiyini gördük. Əli mənə dedi: “Ey Yəqzanın atası, istəyirsən gedib onların nə etdiyinə baxaq?”. Dedim: “Əgər sən istəyirsənsə, gedək”. Biz gedib bir qədər onların işlərinə baxdıq. Sonra yuxumuz gəldi. Çəkilib bir xurmanın kölgəsində, torpaq yerdə uzandıq və yatdıq. Bizi Allahın elçisi ayağı ilə oyatdı. Yatdığımız yerin toz-torpağı üzərimizə bulaşmışdı. Həmin gün üst-başını torpaqlı görən Peyğəmbər Əliyə dedi: “Nə olub sənə, ey torpaq atası?”. Sonra dedi: “Sizə ən bədbəxt adamın kim olduğunu deyim?”. Dedik: “Bəli, ey Allahın elçisi”. Dedi: “Dəvəni boğazlayıb öldürmüş Üheymir Səmudəd və səni burandan vurub – bunu deyib əlini Əlinin başının kənarına qoydu –, oranın qanı ilə buranı – Əlinin saqqalını tutdu – qana boyayacaq şəxs”.

حديث صحيح لغيره

Hədis "səhih li-ğeyrih”-dir.

Fotoşəkil: Təhavi, Şərhu-muşkilil-asar, c.2, s.281-282, №811; "Muəssisətur-risalə", Beyrut, 1427/2006; təhqiq: Şüeyb Əl-Arnaut.

Yenə həmin kitabda belə yazır:

كما حدثنا فهد، حدثنا أبو نعيم، حدثنا فطر بن خليفة، حدثنا أبو الطفيل قال: دعا علي الناس إلى البيعة، فجاء عبد الرحمن بن ملجم فرده مرتين، ثم قال: ما يحبس أشقاها ليخضبن أو ليضعن هذا من هذه للحيته من رأسه، ثم تمثل بهذين البيتين:

اشدد حيازيمك للمو … ت فإن الموت آتيكا
ولا تجزع من القتل … إذا حل بواديكا

Həmçinin bizə Fəhd Əbu Nüeymdən, o, Fitr ibn Xəlifədən, o da Əbu ət-Tufeyldən belə nəql etmişdir:

Əli camaatı beyət etməyə çağırdı. Əbdürrəhman ibn Mülcəm də gəldi, amma Əli iki dəfə onu geri qaytardı. Sonra dedi: “İnsanların ən bədbəxtini nə saxlayır? O, bunun – yəni, başının – qanı ilə bunu – yəni saqqalını – boyayacaq”. Bunu deyib iki beyt şeir dedi:

Sinəni ölümə hazır saxla,

Çünki ölüm sənə gələcəkdir.

Sənə üz tutduğu təqdirdə,

Qətlə yetirilməkdən qorxma.

Fotoşəkil: Təhavi, Şərhu-muşkilil-asar, c.2, s.285-286, №811; "Muəssisətur-risalə", Beyrut, 1427/2006; təhqiq: Şüeyb Əl-Arnaut.