İbn Məğazəli əş-Şafei yazır:
أخبرنا أبو طاهر محمد بن علي بن محمد البيع، قال: أخبرنا أبو عبد الله أحمد بن محمد بن عبد الله بن خالد الكاتب، قال: حدثنا أحمد بن جعفر بن محمد بن سلم الختلي قال: حدثني عمر بن أحمد بن روح، حدثني أبو طاهر يحيى بن الحسن العلوي، قال: حدثني محمد بن سعيد الدارمي حدثنا موسى بن جعفر، عن أبيه، عن محمد بن علي، عن أبيه علي بن الحسين، قال: كنت جالساً مع أبي ونحن زائرون قبر جدنا عليه السلام، وهناك نسوان كثيرة، إذ أقبلت امرأة منهن فقلت لها: من أنت يرحمك الله؟ قالت: أنا زيدة بنت قريبة بن العجلان من بني ساعدة. فقلت لها: فهل عندك شيئاً تحدثينا؟ فقالت: إي والله حدثتني أمي أم العارة بنت عبادة بن نضلة بن مالك بن عجلان الساعدي .. أنها كانت ذات يوم في نساءٍ من العرب إذ أقبل أبو طالب كئيباً حزيناً، فقلت له: ما شأنك يا أبا طالب؟ قال: إن فاطمة بنت أسد في شدة المخاض، ثم وضع يديه على وجهه. فبينا هو كذلك، إذ أقبل محمد صلى الله عليه وسلم فقال له: ((ما شأنك يا عم؟)) فقال: إن فاطمة بنت أسد تشتكي المخاض، فأخذ بيده وجاء وهي معه فجاء بها إلى الكعبة فأجلسها في الكعبة، ثم قال: ((اجلسي على اسم الله!)) قال: فطلقت طلقة فولدت غلاماً مسروراً، نظيفاً، منظفاً لم أر كحسن وجهه، فسماه أبو طالب علياً وحمله النبي صلى الله عليه وسلم حتى أداه إلى منزلها. قال علي بن الحسين عليهم السلام: فوالله ما سمعت بشيء قط إلا وهذا أحسن منه
Bizə Əbu Tahir Məhəmməd ibn Əli ibn Məhəmməd əl-Bəyyi nəql edib dedi: bizə Əbu Abdullah Əhməd ibn Muhəmməd ibn Abdullah ibn Xalid əl-Katib xəbər verib dedi: bizə Əhməd ibn Cəfər ibn Muhəmməd ibn Səlm əl-Xuttuli rəvayət edib dedi: mənə Ömər ibn Əhməd ibn Ruh rəvayət edib dedi: Əbu Tahir Yəhya ibn əl-Həsən əl-Ələvi rəvayət edib dedi: mənə Muhəmməd ibn Səid əd-Darimi rəvayət etdi: mənə Musa ibn Cəfər atasından, o, Məhəmməd ibn Əlidən, o da atası Əli ibn Hüseyndən nəql edib dedi:
Atamla birgə babamın qəbrini ziyarətə getmişdik. Əyləşmişdik. Ətrafda çoxlu qadın var idi. Bu vaxt bir qadın bizə tərəf gəldi. Ona dedim:
- Sən kimsən, Allah sənə rəhmət etsin?
Dedi:
- Əclan oğlu Qəribənin qızı Zeydəyəm. Bəni-Saidə qəbiləsindən.
- Bizə danışa biləcəyin bir şey bilirsən?
- Bəli, bilirəm. Anam mənə nəql edib ki, bir gün qadınlarla birgə dayandığı vaxt Əbu Talib qəmgin bir halda onların yanından keçir. Anam ona deyir:
- Nə olub sənə, ey Əbu Talib?
Əbu Talib deyir:
- Fatimə binti Əsəd doğuş sancısı çəkir.
Bunu deyib əllərini üzünə qoyur. O bu vəziyyətdə ikən Hz.Muhəmməd gələrək, ona deyir:
- Nə olub, əmi?
Əbu Talib deyir:
- Fatimə binti Əsədi doğuş sancısı tutub.
Hz. Muhəmməd Əbu Talibin əlindən tutur. (Bir qədər sonra) Əbu Talib Fatimə binti Əsədlə qayıdıb, onu Kəbə evinə salır və deyir: “Allahın adı ilə (doğuş üçün) otur”.
Bundan sonra Fatimə bir cəhddəcə uşağı doğur. Uşaq sünnət olmuş, pak və təmiz bir vəziyyətdə olur.
Anam deyir ki, ömründə o cür gözəl üzlü uşaq görməyibmiş.
Bundan sonra Əbu Talib ona Əli adını qoyur. Peyğəmbər də uşağı qucağına alıb onu Əbu Talibin evinə aparır.
(Hadisənin şahidi olan ravi deyir:) Əli ibn Hüseyn dedi: Allaha and olsun ki, indiyədək bundan gözəl şey eşitməmişdim.
Fotoşəkil: İbn əl-Məğazili əş-Şafei, "Mənaqibu-hazrati-Ali", səh.20-21; "Dar məktəbətul-həyat", Beyrut
Fotoşəkil: İbn əl-Məğazili əş-Şafei, "Mənaqibu-hazrati-Ali", səh.26-27; "Darul-əsar", Səna, 1424/2003; təhqiq: Turki ibn Abdullah əl-Vadei