Şafei fəqihi Kəmaləddin əd-Dəmiri deyir:

وتكلم بعد الموت أربعة: يحي بن زكريا حين ذبح، وحبيب النجار حيث قال يا ليت قومي يعلمون، وجعفر الطيار حيث قال: وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ إلخ،والحسين بن علي رضي الله تعالى عنهما حيث قال: سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

Dörd nəfər öləndən sonra danışmışdır: 1) Yəhya ibn Zəkəriyya. O, başı kəsilərkən danışmışdır; 2) Həbib ən-Nəccar. O, öldükdən sonra belə demişdir: “Kaş ki, qövmüm biləydi” [Yasin 26]; 3) Cəfərüt-Təyyar. O, öldükdən sonra belə demişdir: “Allah yolunda öldürülənləri…” [Ali-İmran, 169]; 4) Hüseyn ibn Əli (Allah-taala ondan və atasından razı olsun). O da öldükdən sonra belə demişdir: “Zülm edənlər necə (əzablı) bir yerə dönəcəklərini biləcəklər.” [Şuəra, 227]

Fotoşəkil: Kəmaləddin əd-Dəmiri, Həyatul-həyəvanul-kubra, c.1, səh.204; Darul-bəşair, Dəməşq, 1426/2005