İbn Hibban əs-Sicistani "əs-Səhih" kitabında yazır:
أخبرنا أحمد بن عبيد الله بن الفضل الكلاعي بحمص قال : حدثنا عمرو بن عثمان بن سعيد قال : حدثنا أبي عن شعيب بن أبي حمزة عن الزهري قال : حدثني عروة بن الزبير : أن عائشة أخبرته أن فاطمة بنت رسول الله صلى الله عليه و سلم أرسلت إلى أبي بكر تسأله ميراثها من رسول الله صلى الله عليه و سلم فيما أفاء الله على رسوله وفاطمة رضوان الله عليه حينئذ تطلب صدقة رسول الله صلى الله عليه و سلم التي بالمدينة وفدك وما بقي من خمس خيبر قالت عائشة : فقال أبو بكر إن رسول الله صلى الله عليه و سلم قال : ( لا نورث ما تركناه صدقة ) إنما ياكل آل محمد من هذا المال ليس لهم أن يزيدوا على المأكل وإني والله لا أغير شيئا من صدقات رسول الله صلى الله عليه و سلم عن حالها التي كانت عليها في عهد رسول الله صلى الله عليه و سلم ولأعملن فيها بما عمل رسول الله صلى الله عليه و سلم فأبى أبو بكر أن يدفع إلى فاطمة منها شيئا فوجدت فاطمة على أبي بكر من ذلك فهجرته فلم تكلمه حتى توفيت وعاشت بعد رسول الله صلى الله عليه و سلم ستة أشهر فلما توفيت دفنها علي بن أبي طالب رضوان الله عليه ليلا ولم يؤذن بها أبا بكر فصلى عليها علي وكان لعلي من الناس وجه حياة فاطمة فلما توفيت فاطمة رضوان الله عليها انصرفت وجوه الناس عن علي حتى أنكرهم فضرع علي عند ذلك إلى مصالحة أبي بكر ومبابعته ولم يكن بايع تلك الأشهر فأرسل إلى أبي بكر أن ائتنا ولا يأتنا معك أحد كره علي أن يشهدهم عمر لما يعلم من شدة عمر عليهم فقال عمر لأبي بكر : والله لا تدخل عليهم وحدك فقال أبو بكر : وما عسى أن يفعلوا بي والله لآتينهم فدخل أبو بكر فتشهد علي ثم قال : إنا قد عرفنا يا أبا بكر فضيلتك وما أعطاك الله وإنا لم ننفس عليك خيرا ساقه الله إليك ولكنك استبددت علينا بالأمر وكنا نرى لنا حقا وذكر قرابتهم من رسول الله صلى الله عليه و سلم وحقهم فلم يزل يتكلم حتى فاضت عينا أبي بكر فلما تكلم أبوبكر قال : والذي نفسي بيده لقرابة رسول الله صلى الله عليه و سلم أحب إلي أن أصل من قربتي وأما الذي شجربيني وبينكم من هذه الصدقات فإني لم آل فيها عن الخير وإني لم أكن لأترك فيها أمرا رأيت رسول الله صلى الله عليه و سلم يصنع فيها إلا صنعته قال علي : موعدك العشية للبيعة فلما أن صلى أبو بكر صلاة الظهر ارتقى على المنبر فتشهد وذكر شأن علي وتخلفه عن البيعة وعذره بالذي اعتذر إليه ثم استغفر وتشهد علي فعظم حق أبي بكر وذكر أنه لم يحمله على الذي صنع نفاسة على أبي بكر ولا إنكار فضيلته التي فضله الله بها ولكنا كنا نرى لنا في الأمر نصيبا واستبد علينا فوجدنا في أنفسنا فسر بذلك المسلمون وقالوا لعلي : أصبت وكان المسلمون إلى علي قريبا حين راجع على الأمر بالمعروف
قال شعيب الأرنؤوط : إسناده صحيح
Bizə Əhməd b. Ubeydullah b. əl-Fəzl əl-Kalai xəbər verdi və dedi: bizə Əmr b. Osman b. Səid rəvayət etdi və dedi: bizə atam, Şueyb b. Əbu Həmzədən, o da Zuhridən onun belə dediyini rəvayət etdi: mənə Urvə b. Zubeyr Aişədən rəvayət etdi ki, Peyğəmbərin (s) qızı Fatimə Əbu Bəkrə xəbər göndərib, ondan Allahın Mədinə torpaqlarından Peyğəmbərə (s) müharibəsiz bəxş etdiyi şeyləri, Fədəki, həmçinin Xeybərin xümsündən qalan mallardan ibarət mirası istədi. Əbu Bəkr dedi: "Rəsulullah (s) "Biz özümüzdən sonra irs qoymuruq, bizdən geriyə qalanlar sədəqədir. Və Muhəmməd ailəsi Allahın bu malından yalnız yedikləri miqdarda pay apararlar (bundan artıq haqları yoxdur)" - buyurmuşdur. Allaha and olsun, Peyğəmbərin sədəqə barəsində tutduğu yolu heç vaxt dəyişdirməyəcəyəm. Rəsululah (s) necə edirdisə, mən də o cür edəcəm." Beləliklə, Əbu Bəkr o mallardan Fatiməyə heç bir şey vermədi. Fatimə Əbu Bəkrə acıqlandı və çıxıb getdi, ömrünün sonunadək də onu danışdırmadı. Fatimə Peyğəmbərdən (s) sonra altı ay yaşadı və vəfat edəndə Əli Əbu Bəkrə xəbər vermədən gecə ikən cənazə namazı qıldı və dəfn etdi. Əlinin Fatimə həyatda ikən insanlar arasında etibarı (hörməti) var idi. Ancaq Fatimə - rizvanullahi əleyha - vəfat etdikdən sonra insanların Əliyə münasibəti dəyişdi (sanki Əlini heç tanımırlarmış kimi hərəkət edirdilər). Buna görə də o, Əbu Bəkrlə uzlaşma yolunu seçdi və ona beyət etdi. (Fatimənin həyatda olduğu) o bir neçə aylıq müddət ərzində isə beyət etməmişdi. Əli Əbu Bəkrə xəbər göndərərək: "Bizə gəl", - dedi. Ömərin onlara qarşı şiddətli davranışı ilə əlaqədar onun iştirakını xoşlamadığı üçün də - "lakin yanında heç kəsi gətirmə." - deyərək əlavə etdi. .....................
Şueyb əl-Arnaut dedi: sənədi səhihdir.
İbn Hibban əs-Sicistani, əs-Səhih, c.11, s.152-154, h.4823; Muəssisə ər-Risalə - Beyrut, 1414/1993; təhqiq: Şueyb əl-Arnaut
Onlayn mənbə 1: shamela, 11/152
Onlayn mənbə 2: islamport, 11/152
Onlayn mənbə 3: kl28.com
İbn Hibbanın "əs-Səhih" kitabı Əmir Əlauddin Əli b. Bəlban əl-Farisi tərəfindən "əl-İhsan fi taqrib Səhih İbn Hibban" adı ilə fiqhi mövzular əsasında bablara ayrılmışdır.
Məşhur sələfi hədis ustadı Şeyx Şueyb əl-Arnaut bu hədisin sənədinin səhih olduğunu bildirmişdir.
Əli b. Bəlban əl-Farisi, əl-İhsan fi taqrib Səhih İbn Hibban, c.11, s.152-154, h.4823; Muəssisə ər-Risalə - Beyrut, 1408/1988; təhqiq: Şueyb əl-Arnaut
Kitabı yükləmək üçün: ÜNVAN 1, ÜNVAN 2, ÜNVAN 3 (1993-cü il nəşri)