Muhəmməd İsmayıl əl-Muqəddəm yazır:

ففي ولاية "قازان" الروسية كان الشيخ العلامة المحقق عبد النصير أبو النصر بن إبراهيم القورصاوي (ت 1227 هـ) متبعًا لمذهب السلف، مجافيًا لما أحدثه الخلف، يظهر عقيدته ومذهبه دون مبالاة منه لكثرة الجُهال والمقلدين والجامدين.

وعندما سافر إلى بخارى سنة (1223هـ)، وجاهر بمخالفة البدع، ودعا إلى العمل بالكتاب والسنة، قام عليه علماء بخارى وكفَّروه، ورفعوا أمره إلى الأمير حيدر بن معصوم البخاري، وحرَّضوه على قتله، فدعاه الأمير، وجمع العلماء المذكورين، فحصلت المناظرة بينهم فحكموا بابتداعه، بل بكفره، ووجوب قتله إن لم يرجع عن مذهبه، فلما رأى أن لا خلاص منه ولا مناص إلا بالتوبة والرجوع عن مذهبه، أظهر التوبة في الظاهر عن مذهبه

Rusiyanın Kazan vilayətində şeyx, əllamə, mühəqqiq Əbdün-Nəsir Əbu Nəsr ibn İbrahim əl-Qursavi (vəf. h.1227) adlı bir alim yaşayırdı. O sələf məzhəbinə tabe idi, xələfin (sonradan gələnlərin) ortaya çıxardıqları şeylərlə müxalifət edirdi. Cahillərə, təqlidçilərə və köhnə fikirlilərə əhəmiyyət verməyərək öz əqidəsini və məzhəbini aşkar şəkildə elan edirdi.

1223-cü ildə Buxaraya səfər edir. Açıq şəkildə bidətlərlə müxalifət aparır və kitaba və sünnəyə əməl etməyə çağırır. Buxara alimlərə ona qarşı çıxırlar və onu kafir elan edirlər. Onun vəziyyətini əmir Heydər ibn Məsum əl-Buxariyə bildirirlər və onu onu qətlə yetirməyə təşviq edirlər. Əmir onu hüzuruna çağırır. Həmin alimləri də bir araya gətirir. Onların arasında münazirə baş tutur və onlar onun bidətçi olmasına, hətta küfrünə və məzhəbindən dönməyəcəyi təqdirdə qətlə yetirilməsinin vacib olmasına hökm veririlər. Elə ki, görür tövbə etməkdən və məzhəbindən dönməkdən başqa bir çıxış və xilas yolu yoxdur, zahirdə öz məzhəbindən tövbə etdiyini elan edir...

Fotoşəkil: Muhəmməd İsmayıl əl-Muqəddəm,  Xavatir haulə əl-vəhhabiyyə, səh. 44-45; Dar ət-təuhid lit-turas, İskəndəriyyə, Misir, 1429/2008

Elə isə, vəhhabilərə sual veririk: bəs deyirdiniz müsəlmanın müsəlmandan təqiyyə etməsi bidətdir? Belə çıxır, sizin “əllamə, şeyx və mühəqqiq” olan aliminiz də bidət əhli olub?