Şeyx Tusi (r.a) yazır:
حدثنا الشيخ أبو جعفر محمد بن الحسن بن علي بن الحسن الطوسي (قدس الله روحه)، قال: أخبرنا جماعة، عن أبي المفضل، قال: حدثني أبو علي أحمد بن علي بن مهدي بن صدقة البرقي أملاه علي إملاء من كتابه، قال: حدثنا لأبي، قال: حدثنا الرضا أبو الحسن علي بن موسى، قال. حدثني أبي موسى بن جعفر، قال: حدثني أبي جعفر بن محمد، قال: حدثني أبي محمد بن علي، قال: حدثني أبي علي بن الحسين، قال: حدثني أبي الحسين بن علي (عليهم السلام)، قال: لما أتى أبو بكر وعمر إلى منزل أمير المؤمنين (عليه السلام) وخاطباه في البيعة وخرجا من عنده، خرج أمير المؤمنين (عليه السلام) إلى المسجد، فحمد الله وأثنى عليه بما اصطنع عندهم أهل البيت، إذ بعث فيهم رسولا منهم، وأذهب عنهم الرجس وطهرهم تطهيرا. ثم قال: إن فلانا وفلانا أتياني وطالباني بالبيعة لمن سبيله أن يبايعني، أنا ابن عم النبي (صلى الله عليه وآله)، وأبو ابنيه، والصديق الأكبر، وأخو رسول الله (صلى الله عليه وآله) لا يقولها أحد غيري إلا كاذب، وأسلمت وصليت، وأنا وصيه، وزوج ابنته سيدة نساء العالمين فاطمة بنت محمد (عليهما السلام)، وأبو حسن وحسين سبطي رسول الله (صلى الله عليه وآله)، ونحن أهل بيت الرحمة، بنا هداكم الله، وبنا استنقذكم من الضلالة، وأنا صاحب يوم الدوح، وفي نزلت سورة من القرآن، وأنا الوصي على الأموات من أهل بيته (صلى الله عليه وآله)، وأنا بقيته على الاحياء من أمته، فاتقوا الله يثبت أقدامكم ويتم نعمته عليكم، ثم رجع (عليه السلام) إلى بيته
“Bizə Şeyx Əbu Cəfər Məhəmməd b. əl-Həsən b. Əli b. əl-Həsən ət-Tusi (r.a) rəvayət etdi və dedi: “Bizə əshabımızdan rəvayət edildi və deyildi: “Əbi Mufəzzəl dedi: “Mənə Əbu Əli Əhməd b. Əli b. Mehdi b. Sadəqə əl-Bərqi kitabından imla etdi[1] və dedi: “Bizə Atam rəvayət etdi və dedi: “Bizə ər-Rıza Əbül-Həsən Əli b. Musa (ə.s) rəvayət etdi və dedi: “Mənə atam Musa b. Cəfər (ə.s) rəvayət etdi və dedi: “Mənə atam Cəfər b. Məhəmməd (ə.s) rəvayət etdi və dedi: “Mənə atam Məhəmməd b. Əli (ə.s) rəvayət etdi və dedi: “Mənə atam Əli b. Hüseyn (ə.s) rəvayət etdi və dedi: “Mənə atam Hüseyn b. Əli rəvayət etdi və dedi: “Əbu Bəkr və Ömər Əmirəl-Mömininin (ə.s) evinə gəlib, beyətlə bağlı onunla danışdıqdan və onun yanından ayrıldıqdan sonra, Əmirəl-Möminin (ə.s) məscidə gəldi. Allaha (c.c) Əhli-Beytə (ə.s) verdiyi şeylərə görə, Peyğəmbəri (s) onların arasında seçdiyinə və çirkinliyi onlardan uzaqlaşdırıb onları pak və mütəhhər qərar verdiyinə görə həmd-səna etdi. Sonra Əli (ə.s) dedi: “Filankəs və filankəs mənim yanıma gəlib məndən istədilər ki, onun mənə beyət etməsi gərəkən şəxsə beyət edim. Mən Peyğəmbərin (s) əmisi oğluyam, onun iki oğlunun atasıyam, siddiqul-əkbərəm[2] və Allah Rəsulunun (s) qardaşıyam. Bunu məndən başqa yalnız yalançı şəxs deyə bilər. Mən (hamıdan qabaq) İslamı qəbul etmişəm və namaz qılmışam. Mən onun vəsisiyəm, onun qızının və aləmlərdəki xanımların ən üstününün, Fatimə b. Məhəmmədin (s.ə) həyat yoldaşıyam. Allah Rəsulunun (s) nəvələri Həsən (ə.s) və Hüseynin (ə.s) atasıyam. Biz rəhmət evinin əhliyik, Allah (c.c) bizim vasitəmizlə sizi hidayət etmişdir, bizim vasitəmizlə sizi zəlalətdən xilas etmişdir. Mən “dauh”[3] gününün sahibiyəm. Quranın bir surəsi mənim barəmdə nazil olub. Mən onun (s) Əhli-Beytindən (ə.s) olan ölülər üzərində vəsisiyəm. Mən onun (s) ümmətindən olan dirilər üzərində onun (s) xəlifəsiyəm. Allahdan (c.c) qorxun ki, Allah (c.c) qədəmlərinizi sabit etsin və sizə olan nemətini tamamlasın”. Sonra İmam (ə.s) evinə qayıtdı.”
Şeyxut-Taifə Əbu Cəfər ət-Tusi Məhəmməd b. Həsən b. Əli, “Əl-Əmali” kitabı, 1-ci cild, 22-ci bab, 824,825-ci səhifələr, 1-ci hədis, Təhqiq və təshih: Bəhrad Cəfəri və Ustad Əli Əkbər əl-Ğəffari, Nəşr: “Darul-Kutubul-İslamiyyə”, İran, Tehran, hicri 1381-ci il, 1-ci çap (online pdf)
Kitabı yükləmək üçün ünvan
Online mənbə
Hədisin sənədində olan Əhməd b. Əli b. Mehdi b. Sadəqə əl-Bərqi və atası məçhul şəxslərdir.
Süleym b. Qeys (r.a) yazır:
فلما رآى غدرهم وقلة وفائهم له لزم بيته وأقبل على القرآن يؤلفه ويجمعه، فلم يخرج من بيته حتى جمعه وكان في الصحف والشظاظ والأسيار والرقاع. فلما جمعه كله وكتبه بيده على تنزيله وتأويله والناسخ منه والمنسوخ، بعث إليه أبو بكر أن اخرج فبايع. فبعث إليه علي عليه السلام: (إني لمشغول وقد آليت نفسي يمينا أن لا أرتدي رداء إلا للصلاة حتى أؤلف القرآن وأجمعه). فسكتوا عنه أياما فجمعه في ثوب واحد وختمه، ثم خرج إلى الناس وهم مجتمعون مع أبي بكر في مسجد رسول الله. فنادى علي عليه السلام بأعلى صوته: (يا أيها الناس، إني لم أزل منذ قبض رسول الله صلى الله عليه وآله مشغولا بغسله ثم بالقرآن حتى جمعته كله في هذا الثوب الواحد. فلم ينزل الله تعالى على رسول الله صلى الله عليه وآله آية إلا وقد جمعتها، وليست منه آية إلا وقد جمعتها وليست منه آية إلا وقد أقرأنيها رسول الله صلى الله عليه وآله وعلمني تأويلها). ثم قال لهم علي عليه السلام: لئلا تقولوا غدا: (إنا كنا عن هذا غافلين). ثم قال لهم علي عليه السلام: لئلا تقولوا يوم القيامة إني لم أدعكم إلى نصرتي ولم أذكركم حقي، ولم أدعكم إلى كتاب الله من فاتحته إلى خاتمته. فقال عمر: ما أغنانا ما معنا من القرآن عما تدعونا إليه ثم دخل علي عليه السلام بيته.
“İmam Əli (ə.s) insanların hiyləsini və öz vəfalarına az əməl etmələrini gördükdə öz evinə çəkildi və Quranı yazaraq toplamağa başladı və Quranı cəm etmədən evindən çıxmadı. O zaman, Quran səhifələri taxta parçalarının və dəri parçalarının üzərində idi. Elə ki, onu bütünlüklə cəm etdi və Quranın nazil olma ardıcıllığı, təvili, nəsxi və mənsuxu[4] ilə yazıb qurtardı, Əbu Bəkr ona xəbər göndərdi ki, evdən çıxsın və ona beyət etsin. Əli (ə.s) isə, ona belə xəbər göndərdi: “Mən məşğulam. And içmişəm ki, Quranı cəm etməmiş namazdan başqa hallar üçün əbamı çiynimə atmayacam”. İmam Əlidən (ə.s) bir neçə gün əl çəkdilər. Əli (ə.s) Quranı bir köynəyin içində cəm etdi və möhürlədi. Sonra, insanların içinə çıxdı. Onlar Peyğəmbərin (s) məscidində Əbu Bəkrin ətrafında cəm olmuşdular. Əli (ə.s) uca səslə belə nida etdi: “Ey insanlar, mən Peyğəmbər (s) vəfat etdikdən bəri, ilk olaraq ona qüsl verməklə, daha sonra isə, Quranı cəm etməklə məşğul idim. Allahın (c.c) öz Peyğəmbərinə (s) göndərdiyi hər bir ayəni mən orada cəm etmişəm. Cəm etdiyim hər bir ayəni mən Peyğəmbərə (s) oxumuşam və Peyğəmbər də (s) mənə həmin ayənin təvilini öyrədib”. Daha sonra Əli (ə) onlara belə buyurdu: “(Bunu ona görə deyirəm ki) Sabah “Biz bilmirdik” deməyəsiz”. Sonra, Əli (ə.s) onlara belə buyurdu: “(Bunu ona görə deyirəm ki,) Qiyamət günü deməyəsiz ki, mən sizi öz köməyimə çağırmadım, sizə öz haqqımı xatırlatmadım və sizi əvvəlindən tutmuş axırına kimi Allahın (c.c) kitabına çağırmadım”. Ömər dedi: “Bizim yanımızda olan Quran bizə kifayətdir. Sənin bizi ona tərəf çağırdığına ehtiyacımız yoxdur”. Bundan sonra, Əli (ə) öz evinə daxil oldu”.
وقال عمر لأبي بكر: أرسل إلى علي فليبايع، فإنا لسنا في شئ حتى يبايع، ولو قد بايع أمناه. فأرسل إليه أبو بكر: (أجب خليفة رسول الله) فأتاه الرسول فقال له ذلك. فقال له علي عليه السلام: (سبحان الله ما أسرع ما كذبتم على رسول الله، إنه ليعلم ويعلم الذين حوله أن الله ورسوله لم يستخلفا غيري). وذهب الرسول فأخبره بما قال له. قال: اذهب فقل له: (أجب أمير المؤمنين أبا بكر) فأتاه فأخبره بما قال. فقال له علي عليه السلام: سبحان الله ما والله طال العهد فينسى. فوالله إنه ليعلم أن هذا الاسم لا يصلح إلا لي، ولقد أمره رسول الله وهو سابع سبعة فسلموا علي بإمرة المؤمنين. فاستفهم هو وصاحبه عمر من بين السبعة فقالا: أحق من الله ورسوله؟ فقال لهما رسول الله صلى الله عليه وآله: نعم، حقا حقا من الله ورسوله إنه أمير المؤمنين وسيد المسلمين وصاحب لواء الغر المحجلين، يقعده الله عز وجل يوم القيامة على الصراط، فيدخل أوليائه الجنة وأعداءه النار. فانطلق الرسول فأخبره بما قال. قال: فسكتوا عنه يومهم ذلك
“Ömər Əbu Bəkrə belə dedi: “Əlinin yanına adam göndər ki, gəlib sənə beyət etsin. Ümmətin ən əmin insanları beyət etmiş olsa belə, o beyət etmədikcə biz bir şey sayılmarıq”. Əbu Bəkr “Peyğəmbərin (s) xəlifəsinə cavab ver” sözünü Əliyə (ə) çatdırmaq üçün, onun yanına adam göndərdi. Elçi onun yanına gəldi və həmin sözü ona çatdırdı. Əli (ə.s) ona belə buyurdu: “Subhənallah! Peyğəmbəri (s) nə tez təkzib etdiz[5]. O da (Əbu Bəkrdə) onun ətrafındakılar da bilirlər ki, Peyğəmbər (s) məndən başqa heç kimi xəlifə təyin etməyib”. Elçi Əbu Bəkrin yanına gedərək, ona Əlinin (ə.s) sözünü çatdırdı. Əbu Bəkr dedi: “Get və ona belə de: “Əmirəl-Mömininə cavab ver”. Elçi Əlinin (ə) yanına gedərək, ona həmin sözləri dedi. Əli (ə.s) cavabında belə buyurdu: “Subhənallah! And olsun Allaha (c.c), qısa bir zamanda Peyğəmbərin (s) əhdi unuduldu. And olsun Allaha (c.c), o bilir ki, bu ad məndən başqası üçün doğru sayılmır. Peyğəmbər (s) Əbu Bəkr də içlərindəı olmaqla yeddi nəfərə əmr etdi ki, Əliyə (ə.s) “Əmirəl-Möminin” deyə müraciət edərək salam verin. O (Əbu Bəkr) və onun dostu olan Ömər yeddi nəfərin içində Peyğəmbərə (s) sual verdilər ki, “Bu Allahın (c.c) və Peyğəmbərinin (s) tərəfindən olan haqqdır?” Peyğəmbər (s) onlara belə buyurdu: “Bəli. Allah (c.c) və onun Peyğəmbəri (s) tərəfindən olan haqqdır ki, o Əmirəl-Möminindir, müsəlmanların seyididir (ağasıdır), (Qiyamət günü ümmətimin) qarşısında olan bayrağın sahibidir. Allah (c.c) onu qiyamət günü sirat körpüsünün yanına qoyacaq. Onun (ə.s) dostları cənnətə gedəcək, düşmənləri isə cəhənnəmə”. Elçi Əbu-bəkrin yanına gedərək, Əlinin (ə.s) sözlərini ona çatdırdı. Həmin gün onlar daha başqa bir söz demədilər”.
Əbu Sadiq Süleym b. Qeys əl-Hilali əl-Əmiri, “Kitəbu Süleym ibn Qeys əl-Hilali” kitabı, 1-ci cild, 176-178-ci səhifələr, Təhqiq: Məhəmməd Baqir əl-Ənsari, əz-Zəncani, əl-Xuini, Nəşr: “Əl-Hadi”, İran, Qum, hicri 1420-ci il, 1-ci çap (online pdf)
Kitabı yükləmək üçün ünvan
Online mənbə
____________________________
[1] Əl-Bərqi Əbi Müfəzzəl üçün oxudu Əbi Müfəzzəl də onun oxduğunu qeyd edirdi
[2] Ən böyük doğru danışan
[3] Qədir Xum
[4] Bir ayənin digər bir ayəni hökmdən salması
[5] Peyğəmbərin (s) adından nə tez yalan danışdınız
(c) beqiyyetullah.wordpress.com